Bir baba çok sevdiği evlatlarına arkada bıraktığı taşınır-taşınmaz malvarlığı için vasiyette bulunursa ne yapılır? Elbette ki onun vasiyetine saygı duyulur, ne gerekiyorsa o yapılır.
Bu, herkes için bir insani borçtur.
Rahmetli Hüseyin Avni Aker’in kişiliğinin önemini Türk spor kamuoyu çok iyi biliyor.
O, hiç bitmeyecek bir sevgi odağında yer edinmiş ve öylece bu dünyaya veda edip gitmiş.
Gözü arkada kalmamış…
Vasiyet değil, bizzat Trabzon’da sporun gelişmesi için mal varlığından sağlığında bağışta bulunup gençlerin özlemini duyduğu futbol sahasını onlara armağan etmiş: Şehir Stadı…
Trabzonlular vefalıdır… Zamanla stadyum geliştirilince bu spor tesisine “Hüseyin Avni Aker Stadyumu” adını vererek Rahmetli Aker’e karşı vefa borcunu/duyarlılığını gösterdiler.
Kuşkusuz Rahmetli Aker de bundan mutlu olmuştur elbet.
Türkiye’de futbol oyununun ilk kitabını yazan Trabzonluların; bu sportif gösteriye ne denli tutkulu olduklarını spor kamuoyu çok iyi biliyor.
1970’li yıllarda kendi öz çocuklarının başarılarıyla İstanbul’un futbol saltanatına son verip şampiyonluğu ilk kez Anadolu’ya taşıyan da Trabzonlular oldu.
Kuşkusuz bunda Rahmetli Hüseyin Avni Aker’in de; akıttığı alın terinin payı oldu. Trabzonlu gençliğin sportif başarılardan elbette o da mutluluk duymuştur öbür dünyadan doğru.
Ama “zaman” denen kavrama; kimi insan aklı ile hükmettiğinde özünde sevgi, saygı, bağlılık olan vefa duygusu unutuluyor, kapris ve dar görüşlülük egemen oluyor nedense.
Hüseyin Avni Aker’e yapılan saygısızlıktan söz ediyorum.
Çok sevdiği Trabzonlulara, Trabzon gençliğine armağan ettiği ve spor tesisi/stad yapımı için bizzat ter döktüğü bir yer için şimdi neler düşünüyoruz?
Kimse çocuk değil. Çocuk bile olsa onu aldatmanın, masum duygularını sömürmenin yakışık olduğunu kim iddia edebilir? H.Avni Aker Stadyumu yıkılacak denildi. Haklı olarak itiraz edenler oldu. Yıkılacak, ancak yapılacak stadyuma Hüseyin Avni Aker adı verilecek denildi vs.
Kim, kimi kandırıyor Allah aşkına?
Yeni stadyum yapıldı. Hüseyin Avni Aker adı nerede? Ne oldu?
Trabzonlu böylesi vefasızlığı hiç yapmadı, görmedi, yaşamadı.
Siz sağlığınızda kendi iradenizle spor tesisi için arazinizi bağışlıyor, yetmiyor, el arabası ile toprak taşıyor, ellerinizle düzenleme yapıyor futbol alanı yapıyorsunuz.
Sonra?.. Evet, yıllar sonra bağışladığınız alan kimilerinin keyfiliğine mahkum oluyor, üzerine kurulan spor tesisi yıkılıyor, yerine plaza falan/filan yapılmak isteniyor.
Eeey Trabzonlular!.. Hani, nerede vefa?
Vallahi satılsa kendi adıma da, kimilerinin adına da var olan param kadar vefa duygusu alacağım. Çünkü herkese erdem kazandıran bir duygudur vefa…
Bu Trabzon ne oldu böyle? Çağdaş ülkeler hangi alanda olursa olsun başarıları için anıt dikip ebedileştiriyor; biz; “futbolda Anadolu ihtilalinin yaşandığı bir anıt olan Hüseyin Avni Aker Stadyumu’nu yıktık.” Şimdi de miras kavgası yapıyoruz.
Utanıyorum.
Sonnakta gazetesi köşe yazarı : Hikmet Aksoy
