Hırçın dalgaların yıllarca dövdüğü
Sahilde yapayalnız duran bir kayaydı o.
Denizyıldızları ile dost
Deniz yıldızları ile arkadaştı.
Güneşin kavuran sıcağında
Dimdik dururdu ismi gibi.
Yanardı yanmasına ama
Asla çıkarmazdı sesini.
Dert etmezdi yalnızlığını
Karanlık gecelerde
Üstünde oturup dertleşirdi sevgililer.
Üstünde kendilerinden geçip
Sevişirlerdi kışkırtıcı yaz akşamlarında.
Martılar tünerdi kimi zaman
Yorgun kanatlarını dinlendirmek için.
Duygu yüklü yaz gecelerinde
Cıvıl cıvıl olurdu yanı başında sahil.
Güneşin batışını seyrederdi sevdalılar.
Aşk ve sevgi kokardı kumsal.
Dakikalar öyle çabuk geçip giderdi ki,
Gün ışığına daha doymadan olurdu akşam.
Geceleri sakinleşirdi koca deniz
Sallanıp dururdu alımlı alımlı
Nazlanırcasına.
İşte o zaman dost sanırdı kaya
Mavi denizi.
Unuturdu dalgalarının hırçınlığını
Hep düşünüp dururdu
Böylesine denizi hırçınlaştıranın ne olduğunu?
Çarpan her dalgada vücudundan
Bir parçanın koptuğunu anlardı hüzünlenerek.
Ne yapabilirdi? Alın yazısı buydu.
Kayaydı o,kaya gibi durmalıydı.
Görenler kaya gibi duygusuz sanırdı.
Oysa kaya olsa da kayanın içinde ,
Bir kalp saklıydı.
Tanrım ,nedendi bu gelgitler?
Kulakları sağır eden gürül gürül sesler,
Sırdı elbette bütün olan bitenler.
Toprağa bedenini sımsıkı bağlayan,
Tanrı’nın elleriydi sanki.
Hızla geçip giderdi yaz günleri,
Sessizce dururdu denizin kıyısında
Yapayalnız hissederdi kendini.
Birden sessizleşirdi sahil
Sessizleşirdi hayat.
Yaz mevsimi bittiğinde
Duyulmazdı kumsalda yürüyen
Aşıkların ayak sesleri.
Issızlaşırdı akşam olduğunda deniz
Görülmez olurdu yakamozlar
Avuçlarında tutup
Okşayamazdı geceler boyu.
Gölgesinde saklanamazdı çınar ağacının.
Hüzünlenirdi sararan yaprakları,
Birer birer döküldüğünde.
Sonbaharda rastlanmazdı sevdalılara .
Issızlaşırdı duygular,donuklaşırdı gönül.
Soğuk kış günlerini
Düşünmek bile istemezdi kaya.
Sırılsıklam olurdu,
Buz gibi soğuk dalgalar çarptıkça,
Üşürdü ,titrerdi geceler boyu.
Sığınamazdı kendini saracak kollara.
Bir dosta hep muhtaç olurdu,
Yüreğini ısıtacak bir sevgiliye ,
Hasret kalırdı.
Böyle yaratmıştı Tanrı onu,
O bir kayaydı
Kaya gibi durmalı
Gecenin karanlığında ,
Yıldızlara hüzünle bakmalıydı.
Oysa onun da bir canı
Onun da bir kalbi vardı.
Ama kimseler bilmez
Kimseler anlamazdı
Tüneyen martılardan başka. 2009.Antalya.OSMAN ÖZTÜRK..
