YAZI TAH­TA­SI­NIN
HİKÂYESİ

Ali Aydemir

İlk­ya­zı mi­lat­tan 3200 yıl­la­rın­da Sü­mer­ler ta­ra­fın­dan bu­lun­du. Her var­lık ve olay için şe­kil­ler kul­la­nıl­dı. Çivi ya­zı­la­rı ör­nek­le­rin­den ba­zı­la­rı­dır. Bir kav­ra­mı ifade eden işa­ret­le­re idop­ram adı ve­ril­di. İlk­ya­zı­lar taş­la­rın üze­rin­de pa­pi­rüs­ten mumlu lev­ha­la­ra, mumlu lev­ha­lar­dan par­şö­me­ne ve parşü men­den de kâ­ğı­da ge­çi­ri­li­yor­du.
O dö­ne­min yazı yazma araç­la­rı sivri taş­lar, ko­yu­nun kürek ke­mi­ği bal­çık yap­ra­ğı, çanak çöm­lek par­ça­la­rı, yır­tı­cı hay­van de­ri­le­ri, ağaç ka­buk­la­rı gibi şey­ler bu dö­nem­ler­de kul­la­nıl­mış­tır.Bun­la­rın üze­ri­ne siv­ril­til­miş bir ke­mik­le veya çak­mak taş­la­rı ile şe­kil­ler ya­pıl­mış­tır. Pey­gam­be­ri­miz Hz. Mu­ham­med, za­ma­nın­da kut­sal ki­ta­bı­mız Ku­ran-ı Kerim, ko­yun­la­rın kürek ke­mik­le­ri üze­ri­ne ya­zıl­mış­tı. Pal­mi­ye yap­rak­la­rı ile ağaç ka­buk­la­rı yazı yaz­ma­ya daha uy­gun­du.Bazı ül­ke­ler­de kayın ve ıh­la­mur ağaç­la­rı­nın ka­buk­la­rı­nın üze­ri­ne ya­zı­lar ya­zı­lır­dı.Bazı za­man­lar­da taş­lar üze­ri­ne ya­zı­lar ya­zıl­mış­tır. Bun­dan 4000 yıl önce eski Mısır’da mezar ta­pı­nak­la­rı­nın du­var­la­ra ya­zı­lan eser­ler­de gör­mek­te­yiz.Tunç dev­rin­de tunç­la­rı­nın üze­ri­ne ya­zı­lar ya­zıl­dı. Asur­lu­lar ve Ba­bil­li­ler za­ma­nın­da ki­tap­lık­lar ku­rul­du. Çe­şit­li ça­mur­lar­dan yaz­dık­la­rı par­ça­la­rı fı­rın­la­yıp ki­tap­lık ha­li­ne ge­tir­miş­ler­dir. Asur­lu­lar bal­çık üze­ri­ne yazı yaz­dık­la­rı gibi basma işi de ya­par­lar­dı.Nil kı­yı­la­rın­da, ba­tak­lık yer­ler­de ye­ti­şen pa­pi­rüs adlı bir bitki ye­tiş­tir­mek­tey­di. Yazı yaz­ma­da bu ağa­cın yap­rak­la­rı çok kul­la­nı­lır­dı. Yeri gel­di­ğin­de bal­mu­mu ile uzun süre da­ya­na­bi­lecek ya­zı­lar ve ki­tap­lar oluş­tu­rul­du.
Kur­şun kalem bu­lun­duk­tan sonra bal­mu­mun­dan vaz­ge­çil­di. Evcil ve ya­ba­ni hay­van de­ri­le­ri ıslah edi­le­rek ya­zı­lar ya­zıl­dı. Pa­pi­rüs ağa­cı­na son­ra­dan rakip olan par­şö­men kâ­ğı­dı epey bir zaman in­san­lar ta­ra­fın­dan kul­la­nıl­mış­tı.
Kâ­ğı­dın bu­lun­ma­sın­da Çin­li­le­rin ön­cü­lük et­tik­le­ri söy­len­mek­te­dir.
De­ğer­li oku­yu­cu­la­rım; İlko­kul­dan bu­gü­ne kadar yazı tah­ta­la­rı­nın nasıl evrim ge­çir­dik­le­rin­den kı­sa­ca bah­se­de­yim.
1957 yı­lın­da il­ko­kul 1. Sı­nı­fa baş­la­dı­ğım­da sı­nıf­ta­ki kara tah­ta­mız­la ve tozu bol olan te­be­şir­ler­le ta­nış­tım tah­ta­ya kalk­tı­ğım­da eli­miz ko­lu­muz te­be­şir to­zu­na bu­la­şır­dı. Yut­tu­ğu­muz tozu hiç he­sa­ba kat­ma­ya­lım. Es­ki­den tahta bo­ya­la­rı yoktu. Soba bo­ru­la­rı­nın ku­ru­mu ile yu­mur­ta­nın be­ya­zı­nı katıp yazı tah­ta­la­rı bo­ya­nır­dı.Tah­ta­yı bo­ya­may­la il­gi­li kısa bir anımı siz­le­re nak­le­de­yim. 3. Sı­nıf­tay­dım, öğ­ret­me­ni­miz rah­met­li Veli Recai VELİBE­YOĞ­LU; bana ve benim gibi bazı öğ­ren­ci­le­re yu­mur­ta ge­tir­me­mi­zi, tah­ta­nın bo­ya­na­ca­ğı­nı söy­le­di. Her­kes gibi bir yu­mur­ta alıp okula gel­dik. Ha­va­lar soğuk ol­du­ğu için siyah ön­lü­ğün üs­tü­ne ceket giy­miş­tik. Yu­mur­ta­yı da ce­ke­tin ce­bi­ne koy­muş­tuk. Şimdi rah­met­le an­dı­ğım rah­met­li ar­ka­da­şım Er­do­ğan YAL­ÇIN, bizim ce­bi­miz­de­ki yu­mur­ta­yı bil­di­ği için, ya­nım­dan ge­çer­ken bana kas­ten çar­pıp ce­bim­de­ki yu­mur­ta­yı kırdı. Yal­nız benim değil o gün 3–4 ki­şi­nin ce­bin­de­ki yu­mur­ta­la­rı kır­mış­tı.
Du­ru­mu öğ­ret­me­ne ilet­tik. Öğ­ret­men Er­do­ğan’ın ku­lak­la­rı­nı çekip bir­kaç tokat at­mış­tı; ama yu­mur­ta­lar kı­rıl­mış­tı ve bizim ce­ke­tin cebi ber­bat ol­mu­şu.Te­be­şir­ler tah­ta­ya yazı yazma benim öğ­ret­men­li­ğim sü­re­sin­ce de devam etti. Öğ­ret­men ola­rak biz­ler te­be­şir toz­la­rı­nı yut­tu­ğu­muz gibi öğ­ren­ci­le­ri­miz­de bu toz­la­rı yut­muş­tu.Beyaz tah­ta­la­ra ke­çe­li ka­lem­ler­le yazı yazma dö­ne­mi baş­la­ya­lı çok ol­ma­dı. Hızla beyaz tah­ta­ya geçme ça­ba­la­rı devam etti. Te­be­şir toz­la­rın­dan kur­tul­du­ğu­mu zan­ne­den­ler ka­lem­de­ki ko­ku­ya kolay kolay an­la­şa­ma­dı. Nasıl ki te­be­şir toz­la­rın­dan as­tı­mı olan­lar ra­hat­sız olu­yor­lar­sa; kalem tah­ta­sı­nın sağ­lık açı­sın­dan dü­şün­dü­rü­cü ol­du­ğu ve kan­se­ro­jen mad­de­ler içer­di­ği bazı uz­man­lar­ca söy­len­mek­te­dir.
Hâlâ da okul­lar­da toz­suz te­be­şir kul­lan­ma devam et­mek­te­dir.
Son za­man­lar­da yay­gın­la­şan ve tüm yurda ya­yıl­ma­sı plan­la­nan akıl­lı tahta tek­no­lo­ji­si­nin ye­ni­lik­le­ri­nin ba­şın­da gel­mek­te­dir. Maddi im­kân­sız­lık­lar okul­la­ra akıl­lı tahta temin et­me­de rol oy­na­mak­ta­dır.
Kı­rık­ka­le’de özel bir il­köğ­re­tim Oku­lu­nu gez­dim. Sı­nıf­la­rın mev­cu­du­nun yir­mi­şer ki­şi­lik ol­du­ğu ve her öğ­ren­ci­ye bir özel sıra ve­ril­di­ği gibi her sı­nıf­ta bir kara tahta ve ya­nı­na da bir akıl­lı tahta yer­leş­ti­ril­di­ği­ni gör­düm. Ay­rı­ca; her öğ­ren­ci­ye ait özel do­lap­la­rın ol­du­ğu da ayrı bir özel­lik ta­şı­mak­ta­dır. Her öğ­ren­ci­den yak­la­şık yedi bin li­ra­nın üze­rin­de bir para alın­dı­ğı bir okul­da her şeyi ile dört dört­lük bir okul ola­ca­ğı aşi­kâr­dır. Oku­lu­mu­za henüz akıl­lı tahta ge­ti­re­me­dik. Hala eski usul­de te­be­şir ve ke­çe­li ka­lem­le eği­ti­me devam et­mek­te­yiz.Kendi oku­lu­mu­za for­mi­ka beyaz tahta yap­tır­mak icap etti. Üç tah­ta­ya üç yüz dok­san lira öde­mek zo­run­da kal­dık. Buna ben­zer bir­çok ih­ti­ya­cı­mı­zı kendi im­kân­la­rı­mız­la hal­let­mek zo­run­da­yız.De­ğir­me­nin su­yu­nun ne­re­den ge­le­ce­ği­ni bizde öğ­re­nir­sek; okula gelir du­ru­mun­da sı­kın­tı­la­ra düş­me­yiz. Çar­kın dön­me­si için okul­la­rı­mı­za Ba­kan­lık­ça öde­nek­ler tah­sis edil­me­si ge­rek­mek­te­dir. Okul­lar­da bağış ve dip­lo­ma pa­ra­la­rı­nın alı­nıp alın­ma­dı­ğı ekip­ler­ce araş­tı­rı­lır­ken, bu durum ay­rı­ca resmi yazı ile bil­gi­len­di­ri­lir­ken; okul ge­lir­le­ri­nin ve prob­lem­ler inin­de çözüm şe­kil­le­ri­ne net­lik ka­zan­dı­ra­ca­ğı dü­şün­ce­sin­de­yiz.
iyi ekip­man­la­rın ol­ma­sı, öğ­ret­men­le­rin de­ne­yim­li hale ge­ti­ril­me­si, öğ­ren­ci­le­rin iyi mo­ti­ve edil­me­si sa­ye­sin­de eği­tim­de ba­şa­rı yük­se­le­cek­tir.