Gece yarısının derin karanlığında,
Bütün ifadeleri silinmişti yüzünün.
Yalnızlığın acısı düşmüştü yüreğine,
O yalnızlıkta yoktu aylar,mevsimler
Umut da yoktu hasretten başka…
Sadece karanlığın siyahıydı beni saran,
Nem ve güneşin yakan ışıkları kalmıştı yazdan,
Hatıralar keskin kılıç gibi yüreğimi acıtıyordu,
Ruhumun resmi kara kalemle sayfalara çiziliyordu.
Sınırı vardı düşlerimin,
Sabahın ışıkları beni kahrediyordu.
Sürgün hayatlar yaşanmıştı gün geceden dönerken,
Yeşil otlara dokunarak gelen rüzgarın
……kokusu saklıydı havada,
İçime işliyordu esintisi avuç avuç,
Eğer bir şey yaşanmamışsa kurulaşırdı,
…….anlamsızlaşırdı hayat,
Sanki bir kuyunun dibinde yaşlanırdı ömrün,
İstesen de zamanı getiremezdin geriye,
Satın alamazdın pazardan bir eşya alır gibi.
Kuyunun dibinde olsan da yüreğin başka yerdedir,
Uzak bakışlar vardır hep gözlerinde.
Anıları hariç tutarsam,hayal etmekten hiç yorulmadım,
O anılar ki içimi lime lime acıtır,içten içe ısıtır,
Aşkı en derin haliyle,delicesine yaşatır,
Ya da bir başına uzatmaları oynatır,
Derin bir kuyunun dibindeyken.
Alçak gri bulutlar başımın üstünden geçip gidiyordu,
Kurduğum hayalleri bir bir sarıyordu,
Gelip geçici geliyordu hayata dair her şey,
Göz açıp kapatıncaya kadar da geçip gidiyordu.
Arkada hiçbir şey bırakmadan açılan yaralardan başka.
Anılar denizinin koynuna bıraktım kendimi,
Teker teker çekip aldım acılarımı sonsuza kadar,
Mevsim yazdı ve denizin kokusu geliyordu uzaklardan,
Ve meltem meltem rüzgar esiyordu dağlara doğru.
Beyaz sessizlik çökmüştü dört bir tarafa,
Hayallerim dalgalar gibi kıyıya vuruyordu,
Ve en son dalga her şeyi yıkıp yok ediyordu.
Fazlasıyla yaralandım,kayıplara uğradım,
Belki de bir ömür taşıyacağım yaralarımı,
Bir ihtimal iyileştirebilirim zamanla.
Tuhaf bir tınısı var sesinin,
Yürek okşayan bir esinti gibisin,
Yaktım ellerimle sayfa sayfa müsveddeleri,
Hiçtim zaten,hiç oldum,
Artık hayallerle yaşıyorum,
Sense bir şarkı oldun yüreğime işledin,
Işıl ışıl yıldızların altında yatıyorsun…
2010..OSMAN ÖZTÜRK
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABINDAN…
