Hayat engel tüm ihtiraslarıma,
Baştan ayağa dertleriyle yüklenmişim dünyayı omuzlarıma
Öfkem bir kendime bir ömrüme
Bir değil, bin bir acıyla boğuşan perişan halime
Yeter artık, nedir bu elinden çektiğim be Dünya?
Zaman denen silahla vurdun geçtin beni ömürden yana
Yetmiyor işte anla, az geliyor bana verdiğin zaman
Bu ömür yetmiyor ihtiraslarımı yaşamaya
Ecel mi beni durduran darbe,
Aklım almasa da yüreğim engel oluyor ihtiraslarımı gördüğü yerde
Bir ihtirasım gerçekleşince bin ihtiras yakıyor bağrımı
“Sırada ben kaldım” diye
Bak Dünya, dün düştüm eline
Aklım ermiyordu bedenim yer işgal etse de
Bugün yürüdüm aşını yediğim, suyunu içtiğim yerde
Anla işte aklımda büyüdü yeni yaşıma girdiğim her evrede
Silahımı kuşandım zamanın durduğu yerde
Daha kendimi dahi anlamadım mevsimler akıp gitse de
Ne yolculukmuş be anlamadım seni görünce!
İhtiraslarıma mezar oldu doğan güneş
Her yeni gün kendisiyle birlikte yeni hedefler getirdikçe
Yaşam denen ömür çizelgesinde,
Kaç ihtirasımı gerçekleştirmeye yetti ki,
Şu kısacık ömrüm geçtiği her evrede
Yetmedi işte, her gün yeni ufuklar doğdu küçücük beynimde
Son anımda hedefledim,
İhtiraslarımı gücüm yettiğince yaşamayı
Amma velâkin bu da olmadı gitti
Zaman aktı, mevsimler geçti, yıllar tükendi
Yalnız ihtiraslarım tükenmedi gitti ömrü ahvalimde
Sonuç yaşam çizelgesinde son buldu
Ecel teri dökülürken yanağımda
Zaman durunca bir anda
Mevsimler donunca baharında
İhtiraslarımda bedenimle birlikte toprak oldu
İşte zalim Dünya;
Önceki gün düştüm eline
Dün yaşadım yaşayacağımı sende
Bugün bende kaybolup gittim ihtiraslarımla birlikte
Ölmeyi istesem de istemesem de…
LA ROCCA RUKİYE BALDEDE
Tarih:19.02.2009 -PERŞEMBE
Saat:21.20
