Her şey 15 Temmuz’a kadar farklıydı. Belli bir düzeni vardı Türkiye’nin. 15 Temmuz’a kadar en büyük olay soma faciasıydı, İstanbul da ve Ankara da yaşanan patlamalardı. Yüzlerce insanı şehit vermiştik. Şimdi gözler 15 Temmuz’a çevrildi. Gerçekleşen darbe girişiminde Türk halkı 81 ilde ayağa kalktı. Acılarımızı, yüreğimizdeki ateşi söndürdük. Vatanımıza sahip çıktık. Darbe gecesi 78 milyon insanın düşüncelerinde yer aldı. Yüzlerce şehitler verdik. Meydanlarda binlerce yürek bir oldu tanklara toplara göğüs gerdiler. Biz Türk halkı 3000 yıllık bir milletiz. Bunca yıldır binlerce düşman bizi yok etmek istedi. Bizde iş tam o noktada tıpkı 15 Temmuz gecesi olduğu gibi koca bir yürek haline geldik. Ne 1960’ta, ne 1980’ de ne şimdide yıl 2016 da yaşanan darbe girişimleri bizi durduramadı. Ne Nobel ödülü nede başka bir belge biz Türkleri simgeleyemez. Rabbim daima bizlerin yanında! Ben 15 Temmuz’a kadar darbenin kelime anlamını bilmiyordum. Televizyonlarda radyolarda darbe gecesinin anlatıldığı duymuştum. Gerçeği söylemek gerekirse hiçbir şey anlamamıştım. Ertesi sabah işe gittiğimde her yerde darbe konuşuluyordu. İnsanlar korkuyordu, ve işe giderken bir amcanın yanından geçmiştim. Darbe girişimi hakkında konuşuyorlardı. Ama benim amcadan öğrendiğim tek kelime şu oldu;” en kötü yönetim başta olsun, ama askeriye yönetime el koymasın!” demişti. Bende bu sözün akşamına babama darbe’nin ne demek olduğunu sordum. Babam bana; okulların iş yerlerinin bir çok şeyin durdurulduğunu, insanların öldürüldüğü, şehitler verildiği ve katliamların gerçekleştiğini söyledi. İnternette takılırken bir video izledim ve babamın ne demek istediğini anladım. Video da insanların üstüne ateş ediliyordu ve yerlerde yaralı yada ölü halde insanlar vardı. Bu yaşananlardan sonra tüm Türkiye meydanlara döküldü. İstanbul’da köprülere, Ankara da Kızılay meydanına ve şehrimizde Cacabey meydanında bir araya geldik. Saatlerce nöbetler tutuldu, sloganlar atıldı ve konuşmalar yapıldı. Acımızı unuttuk, birlik olup yapılan bu ihaneti püskürttük. Bizler 15 Temmuz’dan sonra bir Anka kuşu misali küllerimizden yeniden doğduk. Haberlerde bir kadın anlatıyor. Çalıştığı yerde yapılan baskında kendini 17-18 yaşındaki bir gencin üstüne atmış. Askerler herkesi yere yatırıp kımıldamamalarını söylemiş. Kadın o an yapabildiği tek şey “yaralıyım” demek olmuş kadın ikinci kurşundan sonrasını hatırlamadığını belirtti. Bizlediğim haberdeki o kadın benim ve benim gibi binlerce gencin kahramanı oldu. biz türk milleti bu kadar yürekli ve fedakar olduktan sonra kimse karşımıza çıkamaz. Ne şimdi nede sonra kimse biz Türk milletini yıkamaz.
BU BİR DİRENİŞ VE DİRİLİŞİN HİKÂYESİDİR…
