7 Haziran akşamına kadar ağızlarından ” müzakere, diyalog, barış, Kürt sorunu vb.” sözleri düşürmeyenlere ne oldu ki, 8 Haziran sabahından itibaren onlardan ” savaş, kan, gözyaşı, ölümler, inkâr, ne diyalogu, ne barışı vb. ” sözlerini sıkça duymaya başladık.
Evet, sizleri duyar gibiyim, “Başkan olamadı, iktidarı tek başına kuramadı, önceden 5-6 milletvekili çıkardığı illerden 1 ya da 2 milletvekili çıkarabildi vb.” sözleriniz, benim gibi duyanlara ulaşıyor.
8 Haziran’dan bu yana kaç genç fidanımızı toprağa verdik, kaç insanımız yaralı, kaç köy boşaltıldı, kaç milyon ağaç yakıldı, kaç eve kor ateşi düştü, bilenimiz var mı? Sadece kendi bölgemizdekileri biliyoruz ya da medyadan öğrendiklerimizle yetiniyoruz.
Artık Yeter! Ölümler dursun, kan ve göz yaşımız dinsin!.
Son bir kaç ayda sadece Kırşehir’imizde iki şehit daha verdik ve şehit sayımız 500 kişiyi buldu.
Gencecik bedenleri, gözyaşlarımız arasında toprağa gömdük.
Kaman’ın Kargın Yenice kasabası, yıllardır sevgiyi, barışı, demokrasiyi ve de kardeşliği yaşayan, yaşanması için mücadele eden insanları ile bilinir. Mustafa Yumuşak’ın sevgi ve barış bilinciyle büyüttüğü oğlu, 24 yaşındaki Polis Feyyaz Yumuşak, kalleşçe sıkılan kurşunlarla şehit düştü. Kargın Yenice’de filizlenen sevgi ve barış yok edilmek istendi.
Dedesinin yıllar önce, Artvin ili Ardanuç ilçesinden ekmek parası için Kırşehir’e gelmesi ile Mehmet, Kırşehir sevdası ile büyüdü. Ekmeğini kazanmak için askerliği meslek olarak seçti. Bizler, birilerinin dediği gibi ” o da bu mesleği seçmeseydi.” demiyoruz, diyemiyoruz. Metin ve Nazlı Kara, iki kızı ve bir oğlu ile yaşama sıkı sıkıya sarılmışken, Mehmet Onbaşı şehit düşünce, sadece Kara ailesinin değil, Kırşehir’in yüreğine kor ateşi düştü.
Çevirme köyünde doğup büyüyen Servet ve Hüseyin Altınkılıç’ın ODTÜ’de öğrenim gören genç üniversiteli kızları Seran Altınkılıç, Kobene’de IŞİD canileri tarafından katledildi. Seran, Çevirme köyüne gelinlikler içinde gelecekken, cenazesi geldi.
Bu üç farklı gencimizin acısı, sadece ailelerinin değil, hepimizin yüreklerini dağladı.
Ülkemizde bir iç savaş var ve savaşın hedefi, Feyyazlar, Mehmetler, Seranlar, askerler, polisler, üniversiteliler, yoksul aile çocukları ve gencecik bedenlerdir. Savaşın hedefi, kardeşi kardeşe vurdurmak, barış, demokrasi, hak ve özgürlüklerdir.
Bu savaş, Türkiye Halklarının çıkarına olan bir savaş değildir. Bu savaşın kazananı, silah tüccarları, kan emiciler, Uluslararası Emperyalist güçlerdir ve onun 13 yıllık yerli işbirlikçisi AKP iktidarıdır.
Savaşa dur demek için, ölümü kutsayanlardan daha cesur olmalıyız.
Hep birlikte, PKK’ya silahlarını susturması, Devlet’e hukuki sınırlar içinde kalması, Anayasa’da yer almayan Özel Güvenlik Bölgesi ilanı gibi uygulamalardan vazgeçmesi, insan haklarına ve ormanların yakılması, otlaklardaki hayvanların ve yaylalardaki arıların öldürülmesi dâhil doğaya saygılı davranması, hukuka aykırı, saldırı olarak adlandırılabilecek müdahalelerden kaçınması çağrısı yapmalıyız.
Bu çağrı, ekonomik, sınıfsal, dinsel, etnik ve ideolojik ayrışmalar göz ardı edilerek, olabildiğince geniş tabanlı, geniş katılımlı bir şekilde, birlikte yapılmalıdır.
Siyasi iktidarın hukuk içine çekilmesini sağlayacak, PKK’nın silahlarını susturması sonucunu doğurmaya zorlayacak nitelikte ve kalabalıkta olmalıdır.
Bu nedenle de değişik gruplar, bloklar, hareketlerin adı ne olursa olsun örgütler, ayrı ayrı durmak yerine, hep birlikte BARIŞ SESINI, KURŞUN SESINDEN DAHA GÜÇLÜ ÇIKARTMALIDIR.
Cam kırarak, kırılan CANLARIMIZ geri getirilemez.
Her Asker, her Polis, her Kürt görüldüğü yerde vurularak, dövülerek, öldürülerek sorunlarımız çözülemedi, çözülemez.
Tek Yol, tek çözüm, KARDEŞÇE bir arada yaşamaktır.
PKK, hiç zaman kaybetmeden ateşi durdurmalı, gençlerimizi değil, silahları toprağa gömmelidir.
Hükümet, acilen demokratik adımları atmalı, sorunun çözümü için müzakerelere başlamalıdır.
Bugün 1 Eylül Dünya Barış Günü,
Türkiye ve Dünya için, BARIŞ HEMEN ŞİMDİ.
Yıldırım KAYA
kaya.yildirim@gmail.com
