Birkaç yıl önce yapılan bilimsel bir araştırmada, bir grup bilim adamı gönüllü öğrencilerden özel bir gözlük takmalarını istemişler. Bu gözlüğün camları tüm görüntüleri ters düz etmekteymiş.
Deneyin ilk birkaç gününde denekler ortalıkta sarhoş gibi dolaşmışlar. Masalara çarpmışlar, sınıfları karıştırmışlar, yüzüstü yerlere düşmüşler ve genel olarak çok zorluk çekmişler. Çünkü her şeyin aslında nasıl olduğunu bildikleri için beyinleri, en azından başlangıçta, bu yeni ve yapay düzeni reddediyormuş. Sonra farklı bir şey olmuş. Birkaç gün sonra, öğrenciler bu kurgusal, tersyüz edilmiş dünyayı gerçek gibi kabul etmeye başlamışlar. Beyinleri de bu algı bozulmasına alışmış. Öyle ki artık altın üst, üstün alt olmasını bile sorgulamaz olmuşlar ve birinci haftanın sonunda gayet rahat dolaşmaya başlamışlar.
Araştırmacılar bu durum karşısında şaşırmışlar ve deneyi bir aya uzatmaya karar vermişler. Ayın sonunda öğrenciler, bu gözlüklerin artık herhangi bir sorun yaratmadığını rapor etmişler. Herhangi bir oryantasyon sorunları kalmadığını belirtmişler. Neredeyse projeye başladıkları zamanki kadar rahatça okuyup yazabiliyor, mesafeleri doğru tahmin edebiliyor ve hatta merdivenlerden eskiden olduğu gibi rahatça atlayabiliyorlarmış.
Bu deney bizlere, dünyaya onu tamamen bozan merceklerden baksak bile, algılarımıza süratle uyum sağlayabileceğimizi gösteriyor. Yeterli zaman geçince son derece çarpık bir durumu bile normal olarak algılayabiliyoruz.
İnsanlara yeterince bilgi, yeterince veri yüklenince herkesi hemen hemen her şeye ikna edebiliyorsunuz. Bu durumun dramatik örneklerini tarih boyunca da görmüştük, tarikat üyelerine yapılan telkinler ve siyasi propaganda ve beyin yıkamalar. İnsanlar genç ya da yaşlı, akıllı veya aptal olsunlar, ister gelişmiş, ister gelişmemiş olsunlar, bozulmuş bilgilerin insafsız fırtınası ile değişmiş görüşlere, gerçekliklere ve değerlere sahip olmuşlardır.
Başlangıçta yaşamla ilgili gayet net görüşleri olan, doğru ve yanlış konusunda güçlü bir algılaması olan, öncelikler ve değerler konusunda gayet tutarlı olan kişiler, tüm bu özelliklerine rağmen, bozuklukları gerçek diye kabullenmeye başlamışlardır. Yanlışın doğru gibi görünmeye başladığı bu durumların sonu da genellikle trajik olur. Benlik kavramınız birtakım zarar verici, anlamsız ve yıkıcı ortamlarla uzlaşmış ve size bu bilgiler ışığında bir çeşit kaybeden olduğunuzu söylüyorsa o zaman başınız dertte demektir. Yapmanız gereken şey hemen algılama şeklinizi ve içsel diyalogunuzu sizi destekleyici motive edici içsel ve dışsal anlamda bir bütünlük noktasında değiştirmeniz gerekir.
Bütün duygular, anılar dış uyarılar ve iç tekniklerin merkezi işlem ünitesi olan beyin oldukça karmaşık bir organdır. Bireyin içsel bilgileri nasıl bir işlemden geçirdiğini kavramak ve buna dayalı olarak nasıl bir davranış sergileyeceğini tahmin etmek için önce beyninin nasıl algı organizasyonu yaptığına bakmak gerekir. Burada sizlere bir tıp fakültesi öğrencisi gibi beynin yapısını anlatma niyetinde değilim. Ancak bizim için çok değerli olan bu organla ilgili her birimizin bilmesi gerekli olan temel bilgileri vermek istiyorum. O zaman nasıl algı ve anlam yüklediğimizin farkında oluruz.
Beynin her yarı küresinin korteksi, loblar adı verilen dört bölgeye ayrılır. Ön lob başlıca olarak, karar verme, planlama ve amaçlı davranışlarla ilgilidir. Yan lob, beyin içerisinde bedeni temsil eder ve bedenden gelen duyusal bilgileri alır. Arka lobun bir kısmı görme işlevine ayrılmıştır. Ve genellikle görsel korteks olarak adlandırılır. Şakak lobu ise işitme, algılama ve hafıza gibi bazı önemli işlevler üstlenir.
Bozulmuş bir algılama sistemi tamamen yanlışa programlanmış ve anlam yükler hale gelmiş sistemdir. Hepimiz farklı bir beyne sahibiz. Her birimizin algılama ve gerçeklik filtreleri birbirinden tamamen farklıdır. Lütfen en yakın kardeşinize ve kendinize bakın. Ne görüyorsunuz? Tamamen benzer bir yapımı görüyorsunuz yoksa size ve ona göre farklı bir yapı mı görüyorsunuz? Elbetteki farklı bir yapı göreceksiniz. Neden mi? Çünkü her beyin özeldir. Her beynin kendine göre filtreleme yapısı vardır. Örneğin kalem dediğimde sizi etkilemez. Bardak dersem yine etkilemez. Ancak “Güven” dersem ya da “Sınav” dersem etkiler. Niye kalem etkilemezken “Sınav” etkiliyor. Her ikisi de harflerin birleşiminden oluşan birer kelime değil mi? Evet. Kelime. “Sınav”dediğimde olan şey ne? Aslında hiçbirşey. Sonuçta Sınav da bir kelime. Ancak beynimizin ona yüklemiş olduğu bir anlam ve duygu var. Yani bir çeşit filtre, buna gözlük de diyebilirsiniz. Beyindeki bu filtre yapısı bize hemen bir duygu gönderiyor ve bu bizim gerçekliğimiz haline geliyor. Bozulmuş algı sisteminde bu durum çok sık karşımıza çıkıyor ve “biz”olmamızı engelliyor. İşte bu nedenle beynimizin nasıl çalıştığını bilmek bizim işimizi kolaylaştırdığı gibi elde etmek istediğimiz sonuçları da garanti eder.
Beynin Algılama ve Çalışma Prensibi:
Çok akıllı olarak bildiğiniz beyninizin aslında bir aptal kutusu olduğunu söylersem ne dersiniz? İtiraz ettiğinizi duyuyor gibiyim. Öyleyse şimdi lütfen söylediklerimi uygulamaya başlayın ve sonuca siz karar verin böylelikle söylediklerimin doğru olduğunu da yaşamış olursunuz. Haydi bakalım. Şimdi beyninizi keşif etme macerası başlıyor.
Öncelikle bir hayal kurmanızı istiyorum. Geleceğinizle ilgili, plan ve projelerinizle ilgili ne istersiniz onu kurgulayın. Görüntülere, seslere ve hislere lütfen dikkat edin. İçinizdeki duygularınızın kurmuş olduğunuz hayalle bütünleştiğini farkettiniz mi? İçinizde sevinç, huzur ya da mutluluk hislerini deneyimlediniz öyle değil mi? Peki gerçekte olan ne var, hiçbirşey. Ne oluyor da hayal kurmaya başladığınızda duygularınız gerçekleşmiş gibi bir duruma geliyor. Ne mi oluyor? Olan şey şu; siz hayal kurmaya başladığınızda o çok zeki olarak bildiğiniz beyniniz hayali gerçekmiş gibi algılıyor ve ona göre tepki veriyor. Yani kısaca beyniniz hayal ile gerçeği birbirinden ayırt edemiyor. Negatif üretmek ve negatif istasyonlarda kalmak asli görevlerinin arasında. Neden insanlar sürekli odaklanma ve konsantrasyon eksikliği sorunu yaşarlar. Biliyor musunuz? Beyinlerini nasıl yönlendirmeleri gerektiğini bilmediklerinden. En küçük bir ürün aldığımızda bile bize kullanım klavuzu verilir. Peki ya Beynimizin kullanma klavuzu nerede? Onu gerçekten kullanmasını biliyormuyuz? Hayır tamamen ona teslim olmuş durumdayız. Zamanımızın büyük bir bölümünü onunla mücadele halinde geçiriyoruz. Ancak bilmelisiniz ki onunla girmiş olduğunuz her türlü mücadeleden galip çıkacak olan odur. Neden mi? Çünkü; hayatımızın kontrolünün %99.9’u Bilinçaltı zihnimizde. Patron o. Bilinçaltınız. Beyniniz olumsuzluk ekleri olan -me ve -ma’ları dahi işleme almaz. Lütfen kırmızı etekli kızları düşünmeyin, düşünmemenizi söylemiştim. Oysaki kendinizi kırmızı etekli kızları düşünürken buldunuz. Üzülmeyin burada sizin bir suçunuz yok. Beyninizin çalışma yapısı böyle. Her bireyin özel bir beyin yapısı, algılama filtreleri, gerçekliklere bakış açıları, duygu ve davranış boyutları tamamen farklı. Şimdi size sorsam Atatürk’ün doğum tarihini biliyor musunuz? Evet dersiniz. Peki bildiğinizi nereden biliyorsunuz? Richard Bandler’ın doğum tarihini biliyor musunuz? Muhtemelen hayır o da kim diye soracaksınız. Peki bilmediğinizi nereden biliyorsunuz? Çünkü bildiğinizi gösteren görüntü, ses ve duygudan yoksunsunuz. Bu kadar basit. Temelde her birimizin beyni V(Görüntü) A(Sesler) K(Duygular-kinestetik) bütünlüğü ile çalışır. Bozulmuş bir algılama sisteminde denge yoktur. Yaşamın her alanında ister özel isterse iş dünyasında olsun asıl olan dengedir. Denge Denge ve yine Denge.
Sonuçta; bozulmuş bir algılama sisteminden kurtulmanın temeli beyninizin çalışma yapısını öğrenmek, içsel dünyanızda kopmakta olan fırtınalardan haberdar olmak, dışsal faktörle içsel duygu arasındaki akımın farkında olmak, duyguların davranışların ön habercileri olduğunu bilmektir. Yaşam dediğimiz şeyin aslında;
ETKİ —davranış seçenekleri —TEPKİ olduğunu bilerek davranırsanız
istediğiniz sonuçlarla bütünleşmenin çok daha kolay olduğunu görürsünüz. Önemli olan çok çalışmak değil akıllı çalışmaktır.
